O

o

benim bir bardak çayımsa

sen

benim bir fincan kahvemdin.

bazen çay benim için

yeterki olamıyor işte.

fakat kahveyle hemen

her şeyin üstesinden gelebilirim

bundan istemek

insan bazen gider.

sevse bile.

severek giden insan,çok şey gizler kalbinde.

ama susar ve gider gizledikleriyle

böyle:

sen ve ben

ekim ayında bir akşamüstü,ısırgan ayaz havayı dolduruyor burunlarımız kızarmaya başlamış bol şekerli kahvelerimizi içerken parmaklar birbirine sarılmış unutmuşuz her şeyi ve diğer herkesi böyle,böyle,böyle.

umut,ruhumuzda tüneyen o tüylü şeydir