Ayn Dnyann Yalnzlaryz...

Aynı dünyanın yalnızlarıyız...

bazen yanlış yerleri evimiz sanabiliriz

Yıllarca da çıkıp yürüsem, canım çıkana kadar da ağlasam yine içimde bir şeyler hafiflemez.

Bazen hayatta öyle anlar gelir ki, içindeki tüm korkulara rağmen bir kez daha inanmak istersin. Defalarca haklı çıktığın, seni koruyan o düşünceyi bir kenara bırakıp, "Belki bu kez farklı olacak" dersin. Belki bu kez her şey güzel olacak, her şey değişecek diye umarsın. Ama sonra, beklemediğin bir anda, gerçek yüzünü gösterir. Tekrar haklı çıkarsın, yine yanılmadığını anlarsın. Ve o an, bir kez daha hayallerinin kırıldığını görmek, insanın en derin yaralarından biri olur. Bu haklılık, ruhunu ağır bir hüzne boğar, çünkü bu sefer de bir umut uğruna kendini kandırmanın acısını hissedersin. Ve bu acı, belki de daha önce hiç hissetmediğin kadar derin bir şekilde canını yakar.

✧☽✧

Öyle işte...

Ben onu iyileştirmeye çalışırken kendimi daha çok yaraladığımın farkında değildim.