Ben Alarken, Sinir Krizlerinde Kendimden Geerken Yoktun Bazen Diyorum Nasibim Deil Demek Ki Diye Ama

Ben ağlarken, sinir krizlerinde kendimden geçerken yoktun bazen diyorum nasibim değil demek ki diye ama o zaman neden benim hâlâ aklıma geldiğinde gözlerim doluyor, keyfim kaçıyor?? Sen beni unutabilmek için ilaçlar kullanmak zorunda kaldın mı? İçsende unutamadığın için sinir krizlerine engel olan ilaçları çöpe attın mı? Benim gibi senelerce ağladın mı? Hayır. Sen beni o kadar çabuk silip attın ki bana beni bir zamanlar sevdiğine inanmaz hâle getirdin. Benden, bizden nasıl bu kadar çabuk vazgeçebildin? O kadar anıyı silip atmak için mi yaşadık? Hani beni kurtaracaktın bu evden, bu şehirden? Sözünü niye tutmadın lavinyam? Seni çok mu incittim, çok mu kırdım da beni bu kadar çabuk sildin... Ya da beni gerçekten sevdin mi? Aklına geliyor muyum hiç? O nasıl şuan diyor musun yoksa beddualar edip gülüp geçiyor musun? Ben sensizlikten çok yoruldum...

Aslında sadece biraz önemsenmek istemiştim o kadar.

"Ne içimdeki sokaklara sığabildim, ne dışardaki dünyaya."

money, sex & drugs ✩

Gün içinde birilerini iyi olduğuma inandırmak için o kadar gülüyorum ki bazen bu sahte gülüşleri gerçek gülüşlerim sanıyorum.

Ben uçuruma doğru yürüyordum hep zaten, siz görmediniz. Ağlayışlarımı duymazdan geldiniz. Son bir adımım kala çığlığımı duyup beni tutmaya çalışmanız bir fayda etmiyor.