Yazlarm - Tumblr Posts

Benim ilk adımı karşı taraftan bekleme gibi bi hastalığım varmış

100 tane sorunum var ama üniye gitsem 99u hallolur gibi

“Aşabildin mi o sahneyi?”

“Hangi sahneyi?”

Kutup ayısı olup 6 ay uyusam da geçmeyecek bi yorgunluk var üstümde

❤️‍🔥🥹

En sevdiğim sey uyumak

En sevmediğim sey uykumdan uyandırılmak

Gözlerimde hala senin izin var. Kalbimdeki yara, senin adınla kanıyor. Ne zaman aklıma gelsen, içimde bir fırtına kopuyor. Seninle geçirdiğimiz anılar, şimdi acı veren anılar haline geldi.

Bir zamanlar güneş gibi parlayan gözlerin, şimdi karanlık bir gölgeye dönüştü. Senin yalanların, ihanetin ve sakladığın sırların ağırlığı altında eziliyorum. Artık gözlerimdeki sevgi yerini nefrete bıraktı.

Zamanı geldiğinde, intikamın soğuk pençesiyle sana dokunacağım. Gözlerinin içine bakıp, yüreğinin titrediğini görmek istiyorum. Senin de benim kadar acı çekmeni istiyorum. Ama bu intikam, beni de yaralayacak. İçimdeki sevgi ve nefret arasında sıkışıp kalacağım.

Belki de intikamın getirdiği tatmin, içimi ısıtmayacak. Belki de seninle ilgili son bir umut ışığı kalmayacak. Ama yine de yapacağım. Çünkü senin yüzünden kaybettiğim güveni geri kazanmak istiyorum. Senin yalanların, beni paramparça etti.

Belki de bu yazı, sadece bir terapi. Belki de gerçek hayatta intikam almak yerine, içimdeki acıyı biraz hafifletecek. Ama bil ki, senin yaptıkların unutulmayacak. Gölgenin intikamı, sessizce bekliyor.

Bir Erikten Gelen Aşk

1. Sayfa: Bir Erik

Sonbaharın sararan yaprakları yavaş yavaş yere dökülmeye başlıyordu. Şehrin kalabalığı, sanki her şey yerli yerindeymiş gibi devam ederken ben, bir süreliğine bu kargaşadan uzaklaşmak için telefonuma sarılmıştım. Gözlerim Instagram'da gezinirken durdu. O an, bir şey dikkatimi çekmişti. Bir fotoğraf. Bir tabak dolusu parlak, Yeşilimsi erik. Basit gibi görünen bir kareydi, ama bu mevsimde erik bulmak garipti, tıpkı bazen hayatta karşımıza çıkan küçük sürprizler gibi.

Parmaklarımın hızlıca klavyede dolaşmasına engel olamadım. Belki sıradan bir konuşma olacaktı, belki hiç cevap almayacaktım. Ama içimde bir şey, bu eriklerin bana fazlasıyla garip geldiğini söylememi istiyordu.

"Bu mevsimde eriği nereden buldun(Kime yazdığımı bilmeden kıbarca ) ?" yazdım ve gönder tuşuna bastım. Kısa bir an durdum, sonra telefonu kenara koydum. Cevap beklemedim. Belki de hiç gelmeyecekti.

Ama geldi.

Birkaç dakika sonra ekrana düşen bildirim, aslında belki de hayatımın iki yılına damgasını vuracak olan o ilk kelimeydi. Her şey o basit mesajla başladı. Erikler. Basit bir sohbet, o gün hiç beklemediğim bir şekilde dönüştü. Sohbetin başında tanıştığım kişi, zamanla hayatımın merkezine yerleşen, kalbimi her gün yeniden keşfettiren birine dönüştü.

Ama o an, O cümleyle başlayan sohbet, her geçen gün daha derinleşti, tıpkı bir akarsu gibi, önce yavaş, sonra giderek hızlanan bir tempoda...

2. Sayfa: Beklenmedik Bir Mesaj

Eriklerle başlayan o ilk sohbetin ardından, günler geçti. Aramızda bir sessizlik oluşmuştu, sanki birbirimizi unutmuş gibiydik. Birkaç gün boyunca Instagram’da bir mesaj daha gelmedi. Ben de mesaj atmadım. Zihnimin bir köşesinde bu sohbetin, belki de sadece basit bir karşılaşma olarak kalacağını düşünmeye başlamıştım. Hayat yine kendi rutinine dönmüştü, eriklerin kısa sürede kaybolduğu gibi.

Sonra, beklemediğim bir anda telefonum titredi. Bir bildirim düştü: Instagram'da bir mesaj.

Açtım. O, yeniden yazmıştı. “Kimsin sen?” diye sormuştu. Bu mesaj beni hem şaşırttı hem de meraklandırdı. Sanki tanıdığı biriyle konuşuyormuş gibi bir tavrı vardı. Merakını gidermek istercesine birkaç mesaj daha yolladı. Eski sevgilisi olduğumu sanıyordu. Belki de bu yüzden tekrar bana yazmıştı, bir yanılsama içindeydi.

Ama ben değildim o kişi. Derin bir nefes alıp ona cevap yazdım. “Eski sevgilin değilim,” dedim. “İsmimi , X şehirde yaşıyorum.” Bir süre sessizlik oldu. Mesajımı okudu, ama bu sefer sohbete devam etmedi. “Tamam,” diye yazdı sadece, kısa ve net. Sohbet, sessizce son buldu.

Bir yanım merak ediyordu. Acaba bu kadar kısa süren bir tanışıklık burada mı son bulacaktı? Yoksa bir gün yeniden yazar mıydı? Ama o gün için konuşmamızın sonuna gelmiştik.