Zlem - Tumblr Posts
Çok romantik susuyoruz,
Metrelerce özlem....♠️♠️♠️
Sizi gerçekten seven insan, merak eder özler, habersiz koymaz haber almadan duramaz.
Böyle birini bulursanız asla bırakmayın.
Ben bekliyorum......💖
Bir tek özlemleri deviremedim şu ince bileklerimle...♠️♠️♠️
Mezem olsa dudakların, alkole düşman olurdu dudaklarım, Ben, her birinde bir gün otururum, senin uğradığın durakların, Sensizliği meze yaptım, özenle ayıkladım, Bir fırt çektim özleminden, sarhoşum ama yine ayaktayım...♠️♠️♠️
Sanki çocuk gibiyim ve mutluluk oyuncağım, Seni bugün bir sürüye anlattım yutkundu koyuncağız, Yokluğundan alıp soğukluğunu getiren bulutların, Rüzgarında gidip geliyor güneşin salıncağı...♠️♠️♠️
𝙷𝙸𝙲𝙻𝙸𝙺
𝙱𝚎𝚗𝚜𝚒𝚣𝚕𝚒𝚔 𝚑𝚒𝚌 𝚜𝚎𝚗𝚜𝚒𝚣𝚕𝚒𝚔 𝚐𝚒𝚋𝚒 𝚍𝚎𝚐𝚒𝚕.𝙾𝚢𝚜𝚊 𝚜𝚎𝚗𝚜𝚒𝚣𝚕𝚒𝚔 𝚘𝚢𝚕𝚎 𝚖𝚒,𝚐𝚎𝚝𝚒𝚛𝚒𝚙 𝚍𝚞𝚗𝚢𝚊𝚢ı 𝚊𝚟𝚞𝚌𝚕𝚊𝚛ı𝚖ı𝚗 𝚊𝚛𝚊𝚜ı𝚗𝚊 𝚔𝚘𝚢𝚜𝚊𝚕𝚊𝚛 𝚐𝚎𝚗𝚎 𝚋𝚒𝚛 𝚎𝚔𝚜𝚒𝚔𝚕𝚒𝚔 𝚍𝚞𝚢𝚐𝚞𝚜𝚞 𝚋𝚒𝚛 𝚝𝚞𝚛𝚕𝚞 𝚝𝚊𝚖𝚊𝚖 𝚘𝚕𝚊𝚖𝚊𝚖𝚊𝚔 𝚐𝚒𝚋𝚒.𝙱𝚎𝚗𝚜𝚒𝚣𝚕𝚒𝚔 𝚘𝚢𝚕𝚎 𝚖𝚒 𝚑𝚒𝚌,𝚜𝚎𝚗𝚍𝚎 𝚑𝚒𝚌 𝚑𝚞𝚔𝚖𝚞𝚗𝚍𝚎 𝚋𝚒𝚛 𝚊𝚛𝚝ı𝚔 𝚐𝚒𝚋𝚒 𝚊𝚛𝚍𝚊 𝚔𝚊𝚕𝚊𝚗 𝚐𝚒𝚋𝚒 𝚑𝚒𝚌 𝚋𝚒𝚛 𝚊𝚐ı𝚛𝚕ı𝚐ı 𝚑𝚒𝚌 𝚋𝚒𝚛 𝚘𝚕𝚞𝚛𝚞 𝚢𝚘𝚔 𝚑𝚒𝚌 𝚘𝚕𝚖𝚊𝚜𝚊𝚖 𝚍𝚊 𝚘𝚕𝚞𝚛𝚖𝚞𝚜 𝚐𝚒𝚋𝚒.𝙷𝚊𝚕 𝚋𝚘𝚢𝚕𝚎𝚢𝚔𝚎𝚗 𝚑𝚒𝚌 𝚋𝚒𝚛 𝚘𝚕𝚊𝚋𝚒𝚕𝚒𝚛 𝚖𝚒 𝚣𝚊𝚝𝚎𝚗 𝚌𝚎𝚔𝚒𝚕𝚎𝚗 𝚊𝚌ı𝚕𝚊𝚛. İ𝚗𝚜𝚊𝚗ı𝚗 𝚊𝚌ı𝚕𝚊𝚛ı 𝚍𝚊 𝚊𝚜𝚔ı 𝚔𝚎𝚗𝚍𝚒𝚜𝚒𝚗𝚎 𝚔𝚊𝚝𝚝ı𝚐ı𝚢𝚕𝚊 𝚍𝚘𝚐𝚛𝚞 𝚘𝚛𝚊𝚗𝚝ı𝚕ı𝚢𝚖ı𝚜.𝙱𝚎𝚗 𝚝ı𝚔𝚊 𝚋𝚊𝚜𝚊 𝚜𝚎𝚗𝚒𝚗𝚕𝚎 𝚍𝚘𝚕𝚞𝚙 𝚝𝚊𝚜𝚊𝚛𝚔𝚎𝚗 𝚜𝚎𝚗 𝚋𝚎𝚗𝚍𝚎𝚗 𝚔𝚞𝚛𝚝𝚞𝚕𝚖𝚊𝚔 𝚒𝚌𝚒𝚗 𝚜𝚎𝚋𝚎𝚙𝚕𝚎𝚛 𝚊𝚛𝚊𝚖ı𝚜𝚜ı𝚗.𝙾𝚗𝚞𝚗 𝚒𝚌𝚒𝚗 𝚑𝚒𝚌 𝚋𝚒𝚛 𝚣𝚊𝚖𝚊𝚗 𝙾 𝚔𝚊𝚢𝚋𝚎𝚝𝚝𝚒 𝚐𝚒𝚋𝚒 𝚜𝚘𝚣𝚕𝚎𝚛 𝚍𝚒𝚢𝚎𝚖𝚎𝚍𝚒𝚖 𝚌𝚞𝚗𝚔𝚞 𝚒𝚗𝚜𝚊𝚗ı𝚗 𝚔𝚊𝚢𝚋𝚎𝚝𝚖𝚎𝚜𝚒 𝚒𝚌𝚒𝚗 𝚋𝚒𝚛𝚒𝚗𝚍𝚎 𝚋𝚒𝚛 𝚘𝚕𝚞𝚛𝚞 𝚎𝚍𝚎𝚛𝚒 𝚘𝚕𝚖𝚊𝚕ı𝚍ı𝚛,𝚋𝚎𝚗𝚜𝚎 𝚎𝚗 𝚌𝚘𝚔 𝚜𝚎𝚗𝚍𝚎 𝚑𝚒𝚌𝚖𝚒𝚜𝚒𝚖 𝚋𝚞𝚗𝚞 𝚘𝚐𝚛𝚎𝚗𝚍𝚒𝚖.
- 𝙷𝚒𝚌 𝚟𝚊𝚛 𝚘𝚕𝚊𝚖𝚊𝚍ı𝚐ı𝚖 𝚋𝚒𝚛𝚒𝚗𝚍𝚎 𝚔𝚎𝚗𝚍𝚒𝚖𝚒 𝚔𝚊𝚢𝚋𝚎𝚝𝚝𝚒𝚖.
Okan Cem Gök/HAZİRAN
Kopya çektik aşkı başkasından, Ayrılık ölünce güzel, aşk Kasım'da. Hiç bilinmeyen bir ömrün bilindik hikayesi, Yaşayacak bir günümüz kalmaz yürek taşlaşınca...♠️♠️♠️
𝙴𝙺𝚂𝙸𝙻𝙼𝙴𝙺
𝙰𝚑 𝚌𝚊𝚗ı𝚖 𝚔𝚎𝚗𝚍𝚒𝚖 𝚗𝚊𝚜ı𝚕 𝚍𝚊 𝚖𝚊𝚜𝚞𝚖 𝚟𝚎 𝚌̧ı𝚔𝚊𝚛𝚜ı𝚣 𝚜𝚎𝚟𝚖𝚒ş𝚜𝚒𝚗.𝙱𝚞𝚐𝚞̈𝚗𝚕𝚎𝚛𝚍𝚎 𝚊𝚍𝚎𝚝𝚊 𝚔𝚎𝚗𝚍𝚒𝚖𝚎 𝚋𝚒𝚕𝚎 𝚢𝚊𝚋𝚊𝚗𝚌ı𝚕𝚊ş𝚝ı𝚖,𝚝𝚊𝚗ı𝚢𝚊𝚖𝚊𝚣 𝚘𝚕𝚍𝚞𝚖 𝚔𝚎𝚗𝚍𝚒𝚖𝚒.𝙰𝚢𝚗𝚊𝚍𝚊𝚔𝚒 𝚋𝚎𝚗,𝚋𝚎𝚗 𝚍𝚎ğ𝚒𝚕 𝚜𝚊𝚗𝚔𝚒. 𝙷𝚊𝚍𝚒 𝙾'𝚗𝚞𝚗 𝚐𝚒𝚍𝚒ş𝚒𝚗𝚒 𝚊𝚗𝚕𝚊𝚍ı𝚖 𝚍𝚊 𝚋𝚒𝚛 𝚒𝚗𝚜𝚊𝚗 𝚗𝚊𝚜ı𝚕 𝚔𝚎𝚗𝚍𝚒𝚗𝚍𝚎𝚗 𝚐𝚒𝚍𝚎𝚛,𝚑𝚒𝚌̧𝚋𝚒𝚛 𝚒𝚗𝚜𝚊𝚗ı𝚗 𝚐𝚒𝚍𝚒ş𝚒 𝚋𝚞 𝚔𝚊𝚍𝚊𝚛 𝚎𝚔𝚜𝚒𝚕𝚝𝚖𝚎𝚖𝚎𝚕𝚒 𝚋𝚒𝚛𝚒𝚗𝚒.𝙾'𝚗𝚞𝚗𝚕𝚊 𝚘𝚕𝚊𝚗 𝚏𝚘𝚝𝚘ğ𝚛𝚊𝚏𝚕𝚊𝚛ı𝚖ı𝚣𝚊 𝚋𝚊𝚔𝚖ı𝚢𝚘𝚛𝚞𝚖 𝚋𝚊𝚔𝚊𝚖ı𝚢𝚘𝚛𝚞𝚖 𝚊𝚖𝚊 𝚒𝚗𝚜𝚊𝚗 𝚘 𝚍𝚘̈𝚗𝚎𝚖𝚎 𝚊𝚒𝚝 𝚔𝚎𝚗𝚍𝚒𝚜𝚒𝚗𝚒𝚗 𝚝𝚎𝚔 𝚏𝚘𝚝𝚘ğ𝚛𝚊𝚏𝚕𝚊𝚛ı𝚗𝚊 𝚋𝚒𝚕𝚎 𝚋𝚊𝚔𝚖𝚊𝚢𝚊 𝚗𝚊𝚜ı𝚕 𝚝𝚊𝚑𝚊𝚖𝚖𝚞̈𝚕 𝚎𝚍𝚎𝚖𝚎𝚣.𝙽𝚎 𝚔𝚊𝚍𝚊𝚛 𝚔𝚘̈𝚝𝚞̈ 𝚋𝚒𝚛 𝚍𝚞𝚢𝚐𝚞𝚢𝚖𝚞ş 𝚋𝚞, 𝚢𝚊ş𝚊𝚗ı𝚕𝚊𝚗 𝚑𝚎𝚛 ş𝚎𝚢𝚒𝚗 𝚋𝚒𝚛𝚎𝚛 𝚢𝚊𝚕𝚊𝚗𝚍𝚊𝚗 𝚒𝚋𝚊𝚛𝚎𝚝 𝚘𝚕𝚍𝚞ğ𝚞𝚗𝚞 𝚋𝚒𝚕𝚍𝚒ğ𝚒𝚗𝚒𝚣 𝚣𝚊𝚖𝚊𝚗𝚍𝚊 𝚘 𝚎𝚜𝚔𝚒 𝚏𝚘𝚝𝚘ğ𝚛𝚊𝚏𝚕𝚊𝚛ı𝚗ı𝚣𝚍𝚊𝚔𝚒 𝚖𝚞𝚝𝚕𝚞𝚕𝚞ğ𝚞𝚗𝚞𝚣𝚞 𝚐𝚘̈𝚛𝚖𝚎𝚔 𝚒𝚗𝚜𝚊𝚗ı 𝚍𝚊𝚑𝚊 𝚌̧𝚘𝚔 𝚔𝚊𝚑𝚛𝚎𝚍𝚒𝚢𝚘𝚛.𝙼𝚊𝚍𝚎𝚖 𝚢𝚊𝚕𝚊𝚗𝚍ı 𝚘𝚗𝚌𝚊 ş𝚎𝚢 𝚖𝚊𝚍𝚎𝚖 𝚑𝚒𝚌̧ 𝚋𝚒𝚛 𝚊𝚗𝚕𝚊𝚖ı 𝚢𝚘𝚔𝚝𝚞 𝚗𝚊𝚜ı𝚕 𝚋𝚞 𝚔𝚊𝚍𝚊𝚛 𝚖𝚞𝚝𝚕𝚞 𝚘𝚕𝚊𝚋𝚒𝚕𝚖𝚒ş𝚒𝚖 𝚗𝚊𝚜ı𝚕 𝚋𝚞 𝚔𝚊𝚍𝚊𝚛 𝚐𝚞̈𝚣𝚎𝚕 𝚒𝚌̧𝚝𝚎𝚗 𝚐𝚞̈𝚕𝚖𝚞̈ş𝚞̈𝚖 𝚑𝚎𝚛 𝚏𝚘𝚝𝚘ğ𝚛𝚊𝚏𝚝𝚊 𝚍𝚒𝚢𝚎 𝚔𝚎𝚗𝚍𝚒𝚗𝚒𝚣𝚎 𝚔ı𝚣ı𝚢𝚘𝚛𝚜𝚞𝚗𝚞𝚣.𝚂𝚘𝚗𝚛𝚊𝚜ı𝚗𝚍𝚊 𝚘 𝚏𝚘𝚝𝚘ğ𝚛𝚊𝚏 𝚔𝚊𝚛𝚎𝚜𝚒𝚗𝚎 𝚋𝚎𝚗𝚣𝚎𝚢𝚎𝚗 𝚝𝚞̈𝚖 𝚐𝚊𝚢𝚛𝚎𝚝𝚒𝚗𝚒𝚣𝚕𝚎 𝚝𝚞̈𝚖 𝚒𝚌̧𝚝𝚎𝚗𝚕𝚒ğ𝚒𝚗𝚒𝚣𝚕𝚎 𝚐𝚞̈𝚕𝚍𝚞̈ğ𝚞̈𝚗𝚞̈𝚣 𝚋𝚒𝚛 𝚏𝚘𝚝𝚘ğ𝚛𝚊𝚏 𝚌̧𝚎𝚔𝚒𝚙 𝚢𝚊𝚗 𝚢𝚊𝚗𝚊 𝚔ı𝚢𝚊𝚜𝚕ı𝚢𝚘𝚛𝚜𝚞𝚗𝚞𝚣,𝚒ş𝚝𝚎 𝚘 𝚣𝚊𝚖𝚊𝚗 𝚊𝚗𝚕ı𝚢𝚘𝚛𝚜𝚞𝚗𝚞𝚣 𝚝𝚞̈𝚖 𝚐𝚎𝚛𝚌̧𝚎ğ𝚒.𝙷𝚒𝚌̧ 𝚔𝚒𝚖𝚜𝚎 𝚘 𝚒𝚔𝚒 𝚏𝚘𝚝𝚘ğ𝚛𝚊𝚏 𝚔𝚊𝚛𝚎𝚜𝚒 𝚊𝚛𝚊𝚜ı𝚗𝚍𝚊𝚔𝚒 𝚔𝚊𝚍𝚊𝚛 𝚎𝚔𝚜𝚒𝚕𝚖𝚎𝚖𝚎𝚕𝚒 𝚔𝚎𝚗𝚍𝚒𝚗𝚍𝚎𝚗.
- 𝙱𝚎𝚗 𝚜𝚎𝚗𝚒 𝚘 𝚒𝚔𝚒 𝚏𝚘𝚝𝚘ğ𝚛𝚊𝚏 𝚔𝚊𝚛𝚎𝚜𝚒 𝚊𝚛𝚊𝚜ı𝚗𝚍𝚊 𝚍𝚊 𝚌̧𝚘𝚔 𝚜𝚎𝚟𝚍𝚒𝚖.
Okan Cem GÖK/HAZİRAN
𝚂𝚄𝚂𝚄𝚈𝙾𝚁𝚄𝙼
İ𝚌̧𝚒𝚖 𝚝ı𝚔𝚊 𝚋𝚊𝚜𝚊 𝙾'𝚗𝚞𝚗𝚕𝚊 𝚍𝚘𝚕𝚞,𝚗𝚎 𝚢𝚊𝚗𝚊 𝚍𝚘̈𝚗𝚜𝚎𝚖 𝚗𝚎 𝚢𝚊𝚙𝚜𝚊𝚖 𝚊𝚕𝚍ı𝚐̆ı𝚖 𝚑𝚎𝚛 𝚗𝚎𝚏𝚎𝚜𝚝𝚎 𝚊𝚝𝚝ı𝚐̆ı𝚖 𝚑𝚎𝚛 𝚊𝚍ı𝚖𝚍𝚊 𝚌̧ı𝚐̆𝚕ı𝚔 𝚌̧ı𝚐̆𝚕ı𝚐̆𝚊 𝙾'𝚗𝚊 𝚜𝚞𝚜𝚞𝚢𝚘𝚛𝚞𝚖. 𝙽𝚎 𝚔𝚊𝚍𝚊𝚛 𝚔𝚘̈𝚝𝚞̈ 𝚋𝚒𝚛 𝚜̧𝚎𝚢 𝚜𝚞𝚜𝚖𝚊𝚢𝚊 𝚖𝚎𝚌𝚋𝚞𝚛 𝚋ı𝚛𝚊𝚔ı𝚕𝚖𝚊𝚔,𝚘𝚢𝚜𝚊 𝚜̧𝚒𝚒𝚛𝚕𝚎𝚛 𝚘𝚔𝚞𝚢𝚞𝚙 𝚜̧𝚊𝚛𝚔ı𝚕𝚊𝚛 𝚜𝚘̈𝚢𝚕𝚎𝚖𝚎𝚔 𝚟𝚊𝚛𝚍ı 𝚒𝚕𝚕𝚎 𝚍𝚎 𝚜𝚞𝚜𝚞𝚕𝚊𝚌𝚊𝚔𝚜𝚊 𝚐𝚘̈𝚣𝚕𝚎𝚛𝚒𝚗𝚎 𝚋𝚊𝚔𝚊𝚛𝚔𝚎𝚗 𝚍𝚊𝚕ı𝚙 𝚜𝚞𝚜𝚖𝚊𝚔 𝚟𝚊𝚛𝚍ı 𝚘̈𝚣𝚕𝚎𝚖𝚒𝚗𝚍𝚎𝚗 𝙾'𝚗𝚊 𝚜𝚞𝚜𝚊𝚖𝚊𝚔 𝚍𝚎𝚐̆𝚒𝚕.𝙺𝚎𝚕𝚒𝚖𝚎𝚕𝚎𝚛𝚒𝚗 𝚌𝚞̈𝚖𝚕𝚎𝚕𝚎𝚛𝚒𝚗 𝚢𝚎𝚝𝚖𝚎𝚍𝚒𝚐̆𝚒 𝚣𝚊𝚖𝚊𝚗𝚕𝚊𝚛 𝚟𝚊𝚛𝚍ı𝚛,𝚘 𝚗𝚘𝚔𝚝𝚊𝚢ı 𝚜𝚒𝚣 𝚍𝚎 𝚋𝚒𝚕𝚒𝚛𝚜𝚒𝚗𝚒𝚣 𝚋𝚘𝚐̆𝚊𝚣ı𝚗ı𝚣 𝚝𝚊𝚜̧ 𝚐𝚒𝚋𝚒 𝚘𝚕𝚞𝚛 𝚗𝚎𝚏𝚎𝚜 𝚊𝚕𝚊𝚖𝚊𝚣𝚜ı𝚗ı𝚣 𝚜𝚊𝚗𝚔𝚒,𝚊𝚔𝚕ı𝚗ı𝚣𝚍𝚊𝚗 𝚜𝚊𝚗𝚔𝚒 𝚑𝚒𝚌̧ 𝚌̧ı𝚔ı𝚢𝚘𝚛𝚖𝚞𝚜̧ 𝚐𝚒𝚋𝚒 𝚢𝚊𝚛ı𝚗ı𝚣𝚊 𝚍𝚊𝚑𝚊 𝚌̧𝚘𝚔 𝚝𝚞𝚣 𝚋𝚊𝚜𝚝ı𝚛ı𝚙 𝚑𝚊𝚢𝚊𝚕𝚒𝚗𝚒𝚣𝚍𝚎 𝚌𝚊𝚗𝚕𝚊𝚗𝚍ı𝚛ı𝚙 𝚢𝚞̈𝚣𝚞̈𝚗𝚞̈𝚣 𝚐𝚞̈𝚕𝚎𝚛𝚔𝚎𝚗 𝚑ı𝚌̧𝚔ı𝚛𝚊 𝚑ı𝚌̧𝚔ı𝚛𝚊 𝚊𝚐̆𝚕𝚊𝚖𝚊𝚔.𝚉𝚘𝚛 𝚌̧𝚘𝚔 𝚣𝚘𝚛 𝚌̧𝚘𝚔 𝚜𝚎𝚟𝚍𝚒𝚖,𝚌̧𝚘𝚔 𝚜𝚊𝚑𝚒𝚙𝚕𝚎𝚗𝚍𝚒𝚖,𝚌̧𝚘𝚔 𝚌̧𝚊𝚋𝚊𝚕𝚊𝚍ı𝚖 𝚊𝚒𝚕𝚎𝚖 𝚘𝚕𝚜𝚞𝚗 𝚍𝚒𝚢𝚎,𝚑𝚎𝚛𝚔𝚎𝚜𝚝𝚎𝚗 𝚑𝚎𝚛 𝚜̧𝚎𝚢𝚍𝚎𝚗 𝚘̈𝚝𝚎 𝚝𝚞𝚝𝚝𝚞𝚖 𝚊𝚢𝚛ı 𝚋𝚒𝚛 𝚢𝚎𝚛𝚎 𝚔𝚘𝚢𝚍𝚞𝚖 𝚑𝚎𝚛𝚔𝚎𝚜𝚕𝚎𝚜̧𝚝𝚒𝚛𝚖𝚎𝚍𝚒𝚖,𝙾 𝚟𝚎 𝚐𝚎𝚛𝚒 𝚔𝚊𝚕𝚊𝚗 𝚑𝚎𝚛 𝚜̧𝚎𝚢 𝚘𝚕𝚖𝚊𝚔 𝚞̈𝚣𝚎𝚛𝚎 𝚒𝚔𝚒𝚢𝚎 𝚊𝚢ı𝚛𝚍ı𝚖 𝚑𝚊𝚢𝚊𝚝ı𝚖ı,𝚜𝚊𝚍ı𝚔 𝚘𝚕𝚍𝚞𝚖 𝚝𝚞̈𝚖 𝚛𝚞𝚑𝚞𝚖𝚕𝚊 O 𝚢𝚘𝚔𝚔𝚎𝚗 𝚋𝚒𝚕𝚎 O 𝚟𝚊𝚛𝚖ı𝚜̧ 𝚐𝚒𝚋𝚒 𝚢𝚊𝚜̧𝚊𝚍ı𝚖,𝚊𝚝𝚝ı𝚐̆ı𝚖 𝚑𝚎𝚛 𝚊𝚍ı𝚖𝚍𝚊 𝚘̈𝚗𝚌𝚎𝚕𝚒𝚐̆𝚒𝚖 𝚑𝚎𝚙 𝙾'𝚗𝚞 𝚍𝚞̈𝚜̧𝚞̈𝚗𝚖𝚎𝚔 𝚘𝚕𝚍𝚞,𝚢𝚎𝚝𝚎𝚛𝚒𝚗𝚌𝚎 𝚣𝚘𝚛 𝚘𝚕𝚊𝚗 𝚋𝚞 𝚑𝚊𝚢𝚊𝚝ı 𝚍𝚊𝚑𝚊 𝚍𝚊 𝚣𝚘𝚛𝚊 𝚜𝚘𝚔𝚖𝚊𝚖𝚊𝚔 𝚒𝚌̧𝚒𝚗 𝚎𝚕𝚒𝚖𝚍𝚎𝚗 𝚐𝚎𝚕𝚍𝚒𝚐̆𝚒𝚗𝚌𝚎 𝚢𝚊𝚙ı𝚌ı 𝚘𝚕𝚍𝚞𝚖,𝚗𝚎 𝚔𝚊𝚍𝚊𝚛 𝚔ı𝚛ı𝚌ı 𝚘𝚕𝚍𝚞𝚢𝚜𝚊 𝚘 𝚔𝚊𝚍𝚊𝚛 𝚊𝚕𝚝𝚝𝚊𝚗 𝚊𝚕𝚍ı𝚖,𝚍𝚞̈𝚜̧𝚞̈𝚗𝚌𝚎𝚕𝚎𝚛𝚒𝚗𝚎 𝚜𝚘̈𝚢𝚕𝚎𝚍𝚒𝚔𝚕𝚎𝚛𝚒𝚗𝚎 𝚑𝚊𝚔 𝚟𝚎𝚛𝚍𝚒𝚖,𝚜𝚊𝚢𝚐ı 𝚍𝚞𝚢𝚍𝚞𝚖,𝙾'𝚗𝚞 𝙾 𝚢𝚊𝚙𝚊𝚗 𝚑𝚎𝚛 𝚜̧𝚎𝚢𝚒𝚢𝚕𝚎 𝚍𝚘𝚐̆𝚛𝚞𝚕𝚊𝚛ı𝚢𝚕𝚊 𝚢𝚊𝚗𝚕ı𝚜̧𝚕𝚊𝚛ı𝚢𝚕𝚊 𝚐𝚞̈𝚗𝚊𝚑𝚕𝚊𝚛ı𝚢𝚕𝚊 𝚜𝚎𝚟𝚊𝚙𝚕𝚊𝚛ı𝚢𝚕𝚊 𝚔𝚒𝚛𝚙𝚒𝚔𝚕𝚎𝚛𝚒𝚗𝚍𝚎𝚗 𝚜𝚊𝚌̧ 𝚝𝚎𝚕𝚕𝚎𝚛𝚒𝚗𝚎 𝚔𝚊𝚍𝚊𝚛 𝚑𝚎𝚛 𝚣𝚎𝚛𝚛𝚎𝚜𝚒𝚢𝚕𝚎 𝚜𝚎𝚟𝚍𝚒𝚖, 𝚔𝚎𝚗𝚍𝚒𝚖𝚍𝚎𝚗 𝚌̧𝚘𝚔 𝙾'𝚗𝚊 𝚜𝚘̈𝚢𝚕𝚎𝚍𝚒𝚔𝚕𝚎𝚛𝚒𝚗𝚎 𝚒𝚗𝚊𝚗𝚍ı𝚖 𝚐𝚞̈𝚟𝚎𝚗𝚍𝚒𝚖 𝚗𝚎𝚏𝚎𝚜 𝚋𝚒𝚕𝚍𝚒𝚖 𝚊𝚖𝚊 𝚢𝚎𝚝𝚖𝚎𝚍𝚒.𝙱𝚒𝚛 𝚌𝚞̈𝚖𝚕𝚎𝚗𝚒𝚗 𝚜𝚘𝚗𝚞𝚗𝚊 𝚔𝚘𝚢𝚞𝚕𝚊𝚗 '𝚊𝚖𝚊' 𝚔𝚎𝚕𝚒𝚖𝚎𝚜𝚒𝚗𝚒𝚗 𝚔𝚎𝚗𝚍𝚒𝚗𝚍𝚎𝚗 𝚘̈𝚗𝚌𝚎𝚔𝚒 𝚝𝚞̈𝚖 𝚑𝚎𝚛 𝚜̧𝚎𝚢𝚒 𝚢𝚘𝚔 𝚎𝚝𝚝𝚒𝚐̆𝚒 𝚐𝚒𝚋𝚒 𝙾 𝚍𝚊 𝚋𝚎𝚗𝚒 𝚢𝚘𝚔 𝚎𝚝𝚝𝚒.
- 𝙱𝚎𝚗 𝚑𝚊𝚕𝚊 𝚜𝚞𝚜𝚞𝚢𝚘𝚛𝚞𝚖 (...)
Okan Cem GÖK/HAZİRAN
𝙲̧𝙸𝙽𝙰𝚁 𝙰𝙶̆𝙰𝙲𝙸
𝙲̧𝚘𝚔 𝚣𝚘𝚛 𝚌̧𝚘𝚔, 𝚒𝚗𝚜𝚊𝚗𝚕ı𝚐̆ı𝚗 𝚎𝚟𝚟𝚎𝚕𝚒𝚗𝚍𝚎𝚗 𝚋𝚞𝚐𝚞̈𝚗𝚎 𝚎𝚗 𝚋𝚞̈𝚢𝚞̈𝚔 𝚑𝚊𝚜𝚝𝚊𝚕ı𝚐̆ı 𝚑𝚊𝚝ı𝚛𝚕𝚊𝚖𝚊𝚔.𝙽𝚎 𝚔𝚊𝚍𝚊𝚛 𝚍𝚊 𝚣𝚘𝚛 𝚜𝚎𝚟𝚍𝚊 𝚍𝚒𝚢𝚎 𝚐𝚘̈𝚗𝚕𝚞̈𝚗𝚍𝚎 𝚝𝚊𝚜̧ı𝚍ı𝚐̆ı𝚗ı,𝚞𝚗𝚞𝚝𝚖𝚊𝚗 𝚐𝚎𝚛𝚎𝚔𝚎𝚗 𝚋𝚒𝚛 𝚢𝚞̈𝚔 𝚘𝚕𝚊𝚛𝚊𝚔 𝚊𝚔𝚕ı𝚗𝚍𝚊 𝚝𝚊𝚜̧ı𝚖𝚊𝚔. 𝙱𝚞𝚐𝚞̈𝚗𝚕𝚎𝚛𝚍𝚎 𝚊𝚍𝚎𝚝𝚊 𝚔𝚎𝚗𝚍𝚒𝚖𝚒 𝚋𝚒𝚕𝚎 𝚝𝚊𝚜̧ı𝚖𝚊𝚔𝚝𝚊 𝚣𝚘𝚛𝚕𝚊𝚗ı𝚢𝚘𝚛𝚞𝚖, 𝚑𝚎𝚛𝚔𝚎𝚜𝚎 𝚑𝚎𝚛𝚜̧𝚎𝚢𝚎 𝚔𝚊𝚛𝚜̧ı 𝚐𝚞̈𝚌̧𝚕𝚞̈ 𝚐𝚘̈𝚛𝚞̈𝚗𝚖𝚎𝚢𝚎 𝚌̧𝚊𝚕ı𝚜̧ı𝚙 𝚒𝚌̧𝚝𝚎𝚗 𝚒𝚌̧𝚎 𝚌̧𝚞̈𝚛𝚞̈𝚢𝚎𝚗 𝚋𝚒𝚛 𝚌̧ı𝚗𝚊𝚛 𝚊𝚐̆𝚊𝚌ı 𝚐𝚒𝚋𝚒𝚢𝚒𝚖.𝙶𝚘̈𝚕𝚐𝚎𝚖𝚍𝚎 𝚜𝚘𝚕𝚞𝚔𝚕𝚊𝚗ı𝚙 𝚍𝚒𝚗𝚕𝚎𝚗𝚎𝚗 𝚑𝚎𝚛𝚔𝚎𝚜𝚒𝚗 𝚒𝚕𝚔 𝚟𝚊𝚣𝚐𝚎𝚌̧𝚒𝚙 𝚊𝚛𝚍ı𝚗ı 𝚍𝚘̈𝚗𝚞̈𝚙 𝚞𝚗𝚞𝚝𝚝𝚞𝚐̆𝚞 𝚑𝚎𝚙 𝚋𝚎𝚗 𝚘𝚕𝚞𝚢𝚘𝚛𝚞𝚖. 𝙾𝚢𝚜𝚊 𝚔𝚘̈𝚔 𝚜𝚊𝚕ı𝚙 𝚝𝚘𝚙𝚛𝚊𝚐̆𝚊 𝚋𝚒𝚛𝚋𝚒𝚛𝚒𝚖𝚒𝚣𝚎 𝚔𝚊𝚛ı𝚜̧𝚖𝚊𝚖ı𝚣 𝚐𝚎𝚛𝚎𝚔𝚒𝚛𝚔𝚎𝚗 𝚑𝚎𝚛 𝚐𝚒𝚍𝚎𝚗𝚒𝚗 𝚊𝚛𝚍ı𝚗𝚍𝚊𝚗 𝚢𝚊𝚙𝚛𝚊𝚔𝚕𝚊𝚛ı𝚖ı 𝚝𝚎𝚔 𝚋𝚊𝚜̧ı𝚖𝚊 𝚍𝚘̈𝚔𝚖𝚎𝚔 𝚋𝚊𝚗𝚊 𝚔𝚊𝚕𝚍ı.𝙺𝚘𝚌𝚊𝚖𝚊𝚗 𝚋𝚒𝚛 𝚘𝚛𝚖𝚊𝚗 𝚘𝚕𝚖𝚊 𝚑𝚊𝚢𝚊𝚕𝚒 𝚟𝚊𝚛𝚔𝚎𝚗 𝚒𝚌̧𝚒𝚖𝚍𝚎,𝚊𝚛𝚍ı𝚗ı 𝚍𝚘̈𝚗𝚞̈𝚙 𝚐𝚒𝚍𝚎𝚛𝚔𝚎𝚗 𝚜𝚎𝚗 𝚌̧𝚊𝚛𝚎𝚜𝚒𝚣𝚌𝚎 𝚘𝚕𝚍𝚞𝚐̆𝚞𝚖 𝚢𝚎𝚛𝚍𝚎 𝚔𝚊𝚕ı𝚙 𝚋𝚒𝚛 𝚋𝚊𝚜̧ı𝚖𝚊 𝚔𝚘̈𝚔 𝚜𝚊𝚕𝚍ı𝚖.𝚂̧𝚒𝚖𝚍𝚒𝚕𝚎𝚛𝚍𝚎 𝚒𝚜𝚎 𝚒𝚌̧𝚒 𝚔𝚞𝚛𝚞𝚖𝚞𝚜̧ 𝚎𝚗 𝚞𝚏𝚊𝚔 𝚛𝚞̈𝚣𝚐𝚊𝚛𝚍𝚊 𝚌̧𝚊𝚝ı𝚛𝚍𝚊𝚢𝚊𝚗 𝚑𝚊𝚕𝚊 𝚢ı𝚔ı𝚕𝚖𝚊𝚢𝚊 𝚋𝚒𝚛 𝚢𝚎𝚛 𝚋𝚞𝚕𝚊𝚖𝚊𝚍ı𝚐̆ı𝚗𝚍𝚊𝚗 𝚖𝚎𝚌𝚋𝚞𝚛𝚒𝚢𝚎𝚝𝚝𝚎𝚗 𝚊𝚢𝚊𝚔𝚝𝚊 𝚍𝚞𝚛𝚊𝚗 𝚋𝚒𝚛 𝚌̧ı𝚗𝚊𝚛 𝚊𝚐̆𝚊𝚌ı 𝚐𝚒𝚋𝚒𝚢𝚒𝚖.
- 𝙷𝚎𝚛𝚔𝚎𝚜𝚎 𝚘𝚔𝚜𝚒𝚓𝚎𝚗 𝚞̈𝚛𝚎𝚝𝚒𝚙 𝚗𝚎𝚏𝚎𝚜 𝚘𝚕𝚞𝚙 𝚢𝚎𝚝𝚒𝚗𝚖𝚎𝚢𝚎 𝚌̧𝚊𝚕ı𝚜̧ı𝚛𝚔𝚎𝚗 𝚔𝚎𝚗𝚍𝚒𝚖𝚒 𝚞𝚗𝚞𝚝𝚖𝚞𝚜̧𝚞𝚖.
Okan Cem GÖK/HAZİRAN
𝙱𝙰𝙷𝙰𝚁
𝚂𝚞𝚜𝚖𝚊𝚔 𝚣𝚘𝚛𝚞𝚗𝚍𝚊 𝚔𝚊𝚕𝚍𝚒𝚔𝚕𝚊𝚛𝚒𝚖 𝚋𝚘𝚐̆𝚊𝚣𝚒𝚖𝚍𝚊 𝚍𝚞̈𝚐̆𝚞̈𝚖 𝚍𝚞̈𝚐̆𝚞̈𝚖,𝚊𝚑 𝚋𝚒𝚛 𝚢𝚞𝚝𝚔𝚞𝚗𝚜𝚊𝚖 𝚛𝚊𝚑𝚊𝚝𝚕𝚊𝚢𝚊𝚌𝚊𝚐̆𝚒𝚖 𝚜𝚊𝚗𝚔𝚒 𝚊𝚖𝚊 𝚗𝚎 𝚒𝚌̧𝚒𝚖 𝚎𝚕 𝚟𝚎𝚛𝚒𝚢𝚘𝚛 𝚋𝚞𝚗𝚊 𝚗𝚎 𝚍𝚎 𝚢𝚊𝚙𝚊𝚋𝚒𝚕𝚒𝚢𝚘𝚛𝚞𝚖 𝚣𝚊𝚝𝚎𝚗. 𝙱𝚒𝚕𝚒𝚛𝚜𝚒𝚗 𝚞𝚜𝚞𝚕 𝚞𝚜𝚞𝚕 𝚜𝚎𝚟𝚍𝚒𝚖 𝚋𝚎𝚗 𝚜𝚎𝚗𝚒,𝚜𝚒𝚗𝚎 𝚜𝚒𝚗𝚎 𝚋𝚒𝚛 𝚘̈𝚖𝚛𝚎 𝚢𝚊𝚢𝚊𝚌𝚊𝚔 𝚜̧𝚎𝚔𝚒𝚕𝚍𝚎 𝚋𝚒𝚛 𝚐𝚞̈𝚗 𝚐𝚒𝚍𝚎𝚋𝚒𝚕𝚎𝚌𝚎𝚐̆𝚒𝚗𝚎 𝚒𝚑𝚝𝚒𝚖𝚊𝚕 𝚟𝚎𝚛𝚖𝚎𝚍𝚎𝚗 𝚜̧𝚒𝚖𝚍𝚒 𝚍𝚎 𝚋𝚞𝚗𝚞𝚗 𝚋𝚎𝚍𝚎𝚕𝚒𝚗𝚒 𝚘̈𝚍𝚞̈𝚢𝚘𝚛𝚞𝚖.𝚃𝚞̈𝚝𝚎 𝚝𝚞̈𝚝𝚎 𝚒𝚌̧𝚝𝚎𝚗 𝚒𝚌̧𝚎 𝚢𝚊𝚗𝚊𝚛𝚊𝚔 𝚑𝚎𝚛𝚔𝚎𝚜 𝚋𝚊𝚔𝚒𝚢𝚘𝚛 𝚊𝚖𝚊 𝚑𝚒𝚌̧ 𝚔𝚒𝚖𝚜𝚎 𝚐𝚘̈𝚛𝚖𝚞̈𝚢𝚘𝚛 𝚍𝚞𝚖𝚊𝚗𝚒𝚖𝚒 𝚎𝚗 𝚔𝚘̈𝚝𝚞̈𝚜𝚞̈ 𝚍𝚎 𝚜𝚎𝚗 𝚐𝚘̈𝚛𝚖𝚞̈𝚢𝚘𝚛𝚜𝚞𝚗,𝚜𝚎𝚗 𝚐𝚒𝚝𝚝𝚒𝚐̆𝚒𝚗𝚕𝚎 𝚋𝚎𝚗 𝚢𝚊𝚗𝚍𝚒𝚐̆𝚒𝚖𝚕𝚊 𝚔𝚊𝚕𝚒𝚢𝚘𝚛𝚞𝚖.𝙽𝚎𝚛𝚎𝚍𝚎𝚗 𝚋𝚒𝚕𝚎𝚋𝚒𝚕𝚒𝚛𝚍𝚒𝚖 𝚜𝚘̈𝚣𝚕𝚎𝚛𝚒𝚗𝚒𝚗 𝚐𝚞̈𝚕𝚞̈𝚜̧𝚞̈𝚗𝚞̈𝚗 𝚝𝚞̈𝚖 𝚑𝚒𝚜𝚜𝚎𝚝𝚝𝚒𝚔𝚕𝚎𝚛𝚒𝚗𝚒𝚗 𝚋𝚒𝚛𝚎𝚛 𝚢𝚊𝚕𝚊𝚗𝚍𝚊𝚗 𝚒𝚋𝚊𝚛𝚎𝚝 𝚘𝚕𝚍𝚞𝚐̆𝚞𝚗𝚞.𝚂𝚎𝚟𝚎𝚛𝚔𝚎𝚗 𝚐𝚘̈𝚛𝚎𝚖𝚒𝚢𝚘𝚛 𝚋𝚞𝚗𝚞 𝚒𝚗𝚜𝚊𝚗 𝚢𝚊𝚜̧𝚊𝚢𝚊𝚛𝚊𝚔 𝚐𝚘̈𝚛𝚞̈𝚢𝚘𝚛 𝚘̈𝚐̆𝚛𝚎𝚗𝚒𝚢𝚘𝚛,𝚑𝚘𝚜̧ 𝚘̈𝚐̆𝚛𝚎𝚗𝚜𝚎𝚗 𝚗𝚎 𝚏𝚊𝚢𝚍𝚊 𝙾'𝚗𝚞𝚗 𝚢𝚞̈𝚣𝚞̈𝚗𝚍𝚎𝚔𝚒 𝚝𝚎𝚔 𝚋𝚒𝚛 𝚐𝚞̈𝚕𝚞̈𝚜̧𝚎 𝚜𝚎𝚗 𝚋𝚒𝚛 𝚘̈𝚖𝚞̈𝚛 𝚋𝚒𝚛𝚊𝚔𝚝𝚒𝚔𝚝𝚊𝚗 𝚜𝚘𝚗𝚛𝚊.
- 𝙶𝚞̈𝚕𝚞̈𝚜̧𝚞̈𝚗 𝚍𝚒𝚢𝚘𝚛𝚞𝚖,𝚐𝚎𝚛𝚌̧𝚎𝚔 𝚖𝚒 𝚜𝚊𝚑𝚝𝚎 𝚖𝚒 𝚋𝚒𝚕𝚖𝚒𝚢𝚘𝚛𝚞𝚖.𝙱𝚒𝚕𝚍𝚒𝚐̆𝚒𝚖 𝚝𝚎𝚔 𝚋𝚒𝚛 𝚜̧𝚎𝚢 𝚟𝚊𝚛 𝚜𝚎𝚗 𝚐𝚞̈𝚕𝚍𝚞̈𝚐̆𝚞̈𝚗𝚍𝚎 𝚒𝚌̧𝚒𝚖𝚒𝚗 𝚖𝚎𝚟𝚜𝚒𝚖𝚕𝚎𝚛𝚒 𝚑𝚎𝚙 𝚋𝚊𝚑𝚊𝚛𝚊 𝚍𝚘̈𝚗𝚞̈𝚢𝚘𝚛,𝚙𝚊𝚙𝚊𝚝𝚢𝚊𝚕𝚊𝚛 𝚊𝚌̧𝚒𝚢𝚘𝚛𝚞𝚖.
- Okan Cem GÖK/HAZİRAN
"𝙱𝚒𝚛 𝚖𝚊𝚜𝚊𝚕𝚖ı𝚜̧ 𝚐𝚎𝚌̧𝚎𝚗 𝚢ı𝚕𝚕𝚊𝚛
𝙺𝚊𝚌̧ 𝚢𝚊𝚙𝚛𝚊𝚔 𝚟𝚊𝚛 𝚎𝚕𝚒𝚖𝚒𝚣𝚍𝚎
𝙰𝚜̧𝚔 𝚋𝚒𝚛 𝚛𝚞̈𝚢𝚊𝚢𝚖ı𝚜̧, 𝚞𝚢𝚊𝚗𝚍ı𝚔
𝙰𝚍ı 𝚔𝚊𝚕𝚍ı 𝚍𝚒𝚕𝚒𝚖𝚒𝚣𝚍𝚎..."
Gitmek unutmak değildir
Sen bunu çok iyi biliyorsun
Aklımda gözlerin varken,
Sen buna gitmek mi diyorsun?
Sesinle dolarken kulaklarım,
Buna gitmek diyemezsin
Ruhun benimleyken yanımdan gidemezsin.
Sözlerin hepsi o kadar güzel ki hangisini seçsem bilemiyorum... Belki de seni özlediğimden söylediklerin güzel geliyordur... Yine de içten birkaçını seçmek istiyorum -🖤
-Özür dilerim, benim hatam, teşekkür ederim, hepsi senin sayende
Hep fark etmeden söylediğin sözlerdi bunlar...
Senin için de zor olduğunu bildiğim halde
Büyük ihtimalle benim bir aptal olduğumu düşünüyorsun...
-Bebeğim, ben çok yalnızım, çok yalnızım, Tek başıma gibi hissediyorum... Seni böyle yorgun görünce, çok endişeleniyorum, Sana yük, fazlalık oluyorum diye...
Bebeğim, ben çok yalnızım, çok yalnızım, Tek başıma gibi hissediyorum... Sana belli etmek istemiyorum... İçimde tutmaya alışkınım ben, Anla beni...
Belki de özlemdir insanoğlunu tanımlayan
Hayata bağlayıp, yaşamaktan uzaklaştıran
Pıhtılaşmayan kan gibi durur yüreğinde insanın
Beklenmedik bir anda atıp hatırlatır size
Ve kalp duruncaya dek atmayı bırakmaz
Sabahı hatırlatan çalar saat misali...
Ne demek iki yıl hobisiz geçecek?.. Onu şimdiden çok özlerken iki yıl beklemek zor olacak...
Yine de gurur duyuyorum, çabucak ve sağ salim dön Hobi! 😊🖤💜💙🤍💛🧡❤️
Missing him...
